De gastric bypass van Hans van der Linden (met updates)
Een maagverkleining is een complexe operatie waarbij je enorm goede resultaten kunt behalen: gewichtsverlies, een betere kwaliteit van leven, minder ziektes en meer zelfvertrouwen. Helaas heeft niet iedereen een succesverhaal te vertellen na een dergelijke operatie.
Complicaties gezocht
Op mijn oproep op Facebook voor ‘mensen waarbij de operatie heeft geleid tot complicaties’ reageerde op 19 mei 2018 Hans van der Linden. Hij schreef me dat hij de 23e mei zou worden geopereerd, een undo-operatie, waarbij de gastric bypass terug gebracht zou worden naar de oude situatie. Een zeer risicovolle operatie waarbij er 50% kans was dat alles zou lukken. En dus 50% kans op een minder prettige situatie met misschien wel de dood tot gevolg.
Hans wilde heel graag zijn verhaal doen en daarom ben ik op 2e Pinksterdag naar hem toe gegaan. Naar verzorgingstehuis Zuiderhout in Haarlem waar hij in verband met zijn zeer slechte gezondheid verblijft.
Hier het verhaal van Hans. Een treurig verhaal waarbij er veel mis is gegaan, waarin duidelijk wordt dat hij gewoon ‘vette pech’ heeft gehad, maar ook een verhaal van een ontzettend sterke en dappere man die vecht voor zijn leven.
Een nieuwe start
Begin 2014 besloot Hans, in overleg met zijn diëtiste, zich te melden voor een maagverkleining. Hij woog op dat moment 175 kilo bij een lengte van 1.74 cm (BMI ruim 57). Op dat moment was Hans 49 jaar oud, vader van twee kinderen, gescheiden en door een nare periode heen gekomen. Hij was toe aan een nieuwe start!
Na een (kort) intake traject kon hij in april 2014 geopereerd worden. Hans kreeg een gastric bypass operatie.
Direct na de operatie begonnen al de eerste klachten: veel overgeven, diarree, geen eetlust of hongergevoel meer. In het eerste jaar viel Hans meer dan 50 kilo af (van 175 naar 125 kilo). Het overgeven werd in het tweede jaar na de operatie minder, maar de rest van de klachten bleef.
‘Ik was in de veronderstelling dat deze klachten in de loop van de tijd vanzelf zouden verdwijnen, maar helaas, de klachten (op overgeven na) zijn in de loop van de jaren alleen maar toegenomen. Met name vanaf begin 2017 zijn de klachten verergerd en zijn er nieuwe klachten bijgekomen, waaronder hevige buikpijn. Ik heb in die periode veel verschillende medicijnen gekregen, medicijnen waarvan nog niet aangetoond kan worden welk effect zij hebben op een patiënt met een maagverkleining. Ik merkte toen dat eten en drinken steeds moeilijker werd, waarschijnlijk een bijwerking van één van de medicijnen.’
De medische mallemolen
In overleg met de behandelaar is besloten de medicijnen af te bouwen, dit in de hoop dat dan de klachten zouden verdwijnen. Maar helaas, de lichamelijke klachten (diarree, pijn in buik) werden alleen maar erger. Daarom melde hij zich in juni 2017 bij de huisarts. Deze vond dat de klachten niet gerelateerd waren aan de maagverkleining die Hans heeft ondergaan. Daarom besloot deze arts Hans door te verwijzen naar een Maag-, Lever- en Darm (MLD) arts in een ‘gewoon’ ziekenhuis. Geen ziekenhuis dus dat gespecialiseerd is in maagverkleiningen.
In dit ziekenhuis zijn de eerste onderzoeken gestart: bloedonderzoek, gastroscopie, ct scan. Uit al deze onderzoeken kwam niets afwijkends aan het licht. Ondertussen kwam Hans wel op de Spoed Eisende Hulp terecht met ernstige buikpijn. Daar kreeg hij, naast een pilletje tegen de pijn, het advies ‘gewoon lekker te gaan eten’. Maar dat was nou net het probleem: Hans kon niet meer eten!
‘Omdat ik zelf het gevoel begon te krijgen dat ik, gezien mijn gastric bypass, meer thuishoorde in het ziekenhuis waar ik geopereerd ben, heb ik mijn huisarts letterlijk gesmeekt om mij door te verwijzen naar dat ziekenhuis. Ik heb moeten praten als Brugman want de huisarts was er 100% van overtuigd dat mijn klachten niets te maken hadden met mijn gastric bypass’. Uiteindelijk is Hans daar toch beland: niet omdat de huisarts hem heeft doorverwezen, maar omdat het andere ziekenhuis op dat moment een patiëntenstop had.
In het ziekenhuis waar hij zijn gastric bypass heeft gekregen, werd hij via de eerste hulp opgenomen vanwege ernstige pijnklachten. Daar bleek hij uitgedroogd en ondervoed te zijn. Ondanks dat, kwam er uit alle onderzoeken geen directe oorzaak voor zijn pijn, moeilijkheden met eten en aanhoudende diarree. De artsen adviseerden hem te gaan praten met een psychiater. Dit ook gezien zijn voorgeschiedenis (depressie). De psychiater gaf al direct aan dat ook hij Hans niet verder kon helpen omdat het in zijn ogen een medisch probleem was. Hij adviseerde hem naar een academisch ziekenhuis te gaan.
Uitbehandeld
Er volgende een periode van maanden waarin Hans van het kastje naar de muur gestuurd werd en er weer een hele rits aan onderzoeken en ingrepen plaatsvond. Daarnaast volgde hij elk dieet dat je maar kunt bedenken, waaronder gluten- en lactose vrij.
Het academisch ziekenhuis VU in Amsterdam constateerde een darm malabsorptie: dat houdt in dat er geen voedingsstoffen uit de dunne darm worden gehaald bij Hans. Verder had hij nog maar een spierkracht van 10% en in ruststand heeft zijn lichaam 3300 kcal nodig en kreeg hij er maar 2200 binnen.
Zijn eigen ziekenhuis heeft nog diverse onderzoeken gedaan en een kijkoperatie uitgevoerd. Daar is 15 maart 2018 een neus-sonde in de dunne darm geplaatst en is er een peg-sonde geplaatst in zijn restmaag. Op die manier werd er voeding direct via door de buikwand heen in zijn restmaag gedaan. Deze voeding volgt hierdoor ‘de oude weg’ richting zijn dunne darm.
Sinds 17 april 2018 wordt Hans gevoed door TPV voeding omdat zijn lichaam andere voeding gewoonweg niet meer kan verdragen. TPV staat voor Totale Parenterale Voeding. Hiermee worden voedingsstoffen direct in de bloedbaan geplaatst en wordt het spijsverteringskanaal ontzien. Dankzij de TPV voelt Hans zich wel wat beter, maar het is en blijft een noodoplossing. Eind april heeft de behandelend arts aangegeven niets meer voor Hans te kunnen doen omdat zij niet weten wat er met hem aan de hand is.
Ondertussen
Ondertussen heeft Hans elke dag pijn. Variërend van vreselijke tot helse pijn. Daarnaast blijft hij maar afvallen. Mei 2018 weegt hij nog maar 75 kilo. Hij logeert bij zijn moeder van 74 jaar omdat hij niet meer voor zichzelf kan zorgen. Door alle hulpverlening aan huis voor Hans is dit ook vreselijk zwaar voor haar.
Hans is in een totaal sociaal isolement gekomen omdat hij het huis niet meer uit durft te gaan (er moet altijd een wc in de buurt zijn). Hij doet zijn ontlasting op een emmer omdat de toilet te ver weg is. Daarnaast is autorijden is een ramp omdat elk hobbeltje pijnlijk is.
Gelukkig voor Hans is de vervanger van zijn (nieuwe) huisarts heel adequaat: zij heeft in korte tijd ervoor gezorgd dat Hans overplaatst werd naar een verzorgingstehuis waar ook ervaring was met TPV én is er vervoer geregeld voor zijn afspraak met het volgende ziekenhuis.
Màxima Medisch Centrum (te Eindhoven/Veldhoven)
Met de wanhoop nabij schrijft Hans een brief aan dokter Luijten van het Màxima Medisch Centrum (MMC). Een brandbrief waarin hij vertelt wat zijn traject is van de afgelopen anderhalf jaar. Daar wordt hij al snel gezien. Dokter Luijten neemt Hans gelukkig heel serieus en benoemt zelfs klachten die Hans al inmiddels al bijna ‘gewoon’ is gaan beschouwen. Verder zegt Hans dat de arts vooral verbaasd is dat de darm malabsorptie niet eerder voor artsen een reden is geweest voor doorverwijzing naar een meer gespecialiseerde arts.
De arts in het MMC constateert het volgende:
‘Patiënt zit nu in een dermate ondervoedingsprobleem dat hij afhankelijk is van zijn TPV, daarbij minder en minder mobiel is en de laatste maanden en weken enkel mogelijkheid tot zitten en zeer moeilijk kan staan en bewegen. Klinisch zien we een volledig ondervoede uitgemergelde man met secundaire kenmerken van ondervoeding, zijnde haarverlies, nagels die zeer sterk afbreken, sterk schilferende huid, diffuse pijnklachten over het gehele lichaam.
Als ik de patiënt zie, denk ik, dat de enig optie m.i. een undo operatie is met ondertussen verder TPV en indien mogelijk na de operatie afbouwen met normale voeding. Dit is de enige manier om te proberen patiënt terug op de rails te krijgen. Patiënt weet dat hij in een hele slechte situatie zit en dat de operatie wel een uitgebreid risico voor hem kan betekenen. Hij weet ook dat het zo niet verder kan en wil alles doen om deze mogelijkheid aan te grijpen’.
De undo operatie
22 mei is Hans met een ambulance overgebracht naar het Màxima Medisch Centrum. Op 23 mei is hij geopereerd: de gastric bypass is hersteld. De darmomleiding is weer hersteld naar de oude situatie.
Na de operatie heeft Hans veel pijn. De morfine lijn loopt niet goed door. Wel mag hij de dag na de operatie al weer wat eten. Voor het eerst sinds maanden!! Ook de ontlasting begint weer op gang te komen. Helaas gaat ook in dit ziekenhuis niet alles even soepel: Hans krijgt verkeerde medicijnen via het infuus waardoor hij buiten bewustzijn raakt. Voor zijn gevoel heeft hij heel hard moeten vechten voor zijn leven.
Psychisch is het heel zwaar voor Hans. De klap komt na de operatie heel hard aan. Gelukkig heeft het MMC daar al op gerekend en staan er hulptroepen klaar om met hem te praten.
Op 2 juni is Hans weer overgebracht naar het verpleeghuis waar de verpleging ontzettend bekwaam en lief is voor hem. Daar start een langdurig revalidatietraject. Wat fijn is om te melden: drie weken na zijn operatie vertelt Hans me dat hij al twee weken geen dumpingklachten heeft gehad en al weer rond de 1500/2000 calorieën binnen krijgt via voeding, waardoor de TPV langzaam afgebouwd kan worden. Het belangrijkste: de pijn is minimaal en zonder medicatie vol te houden!
Hans doet een dringende oproep aan huisartsen, diëtisten, maag/lever/darm artsen, chirurgen, eerste hulp artsen: laat je goed informeren over de gevolgen van een maagverkleining. Niet alle medicijnen pakken goed uit en met de meeste standaard onderzoeken kom je niet alles te weten!
Als er meer nieuws is over Hans, dan meld ik dat als updates in dit verhaal.
Hans, ook op deze manier: alle goeds en een voorspoedig herstel gewenst!
Update 19 augustus 2018
Zoals Hans het zelf zegt gaat het na de operatie met kleine stapjes, 2 vooruit en weer 1 achteruit.
Revalidatie
Het personeel in het revalidatiecentrum weet niet goed wat ze met Hans aan moeten. De fysiotherapeut heeft geen ervaring met zo’n complexe situatie en probeert van alles uit. Bij het minste of geringste is Hans uitgeput en gaan zijn darmen protesteren tegen de lichamelijke inspanning. Hoe beperkt die inspanning ook is. Vooral zodra hij in bed ligt gaan zijn darmen tekeer waardoor hij niet meer dan 4 uur per nacht slaapt en nog verder uitgeput raakt. In overleg met het MMC wordt besloten tijdelijk te stoppen met revalidatie om tot rust te komen.
Voeding
Na de undo-operatie ervaart Hans weer voor het eerst in jaren een honger gevoel en krijgt hij zijn eetlust terug. Helaas verdraagt zijn lichaam niet alles meer. Bij heel veel producten (kruiden, melk, peulvruchten, te vet, te zoet) gaan zijn darmen protesteren. De diëtistes in het revalidatiecentrum hebben ook geen idee hoe ze Hans het beste kunnen helpen en werken een standaard protocol af met voeding waar Hans’ lichaam niet tegen kan.
Het eten wordt niet vers bereid maar bestaat uit instant maaltijden die vaak te zout en vet zijn waardoor Hans nog meer last krijgt van zijn darmen. Op dit moment kookt de moeder van Hans (74 jaar) elke dag eten voor Hans en brengt dit op haar fietsje naar hem toe.
Intake eten en drinken
Hans kan weer eten en drinken en is niet afhankelijk van zijn TPV lijn. Zijn absorptiesysteem is echter nog niet goed: hij krijgt gemiddeld 2800 calorieën binnen maar hij is nog steeds ondervoed. Hij noemt eten Russisch roulette: bij alles wat hij eet is het afwachten hoe zijn lichaam reageert. Het is een raar idee: na een leven lang lijnen en van alles dik worden is hij nu de hele dag bezig met ervoor te zorgen dat hij zoveel mogelijk voedingsstoffen binnenkrijgt om aan te komen.
Maximá Medisch Centrum
Begin augustus is Hans weer naar het MMC gegaan. De arts daar geeft aan dat het een lange weg gaat worden voordat Hans weer voldoende aangesterkt zal zijn. Hij zegt dat er jaren roofbouw is gepleegd en dat niemand kan voorspellen hoe het herstel zal gaan. Hans heeft nog steeds last van chronische ondervoeding en zijn lichaam reageert hier op. Zijn zenuwuiteinden van handen, tenen en neus zijn aangetast: Hans heeft constant last van koude ledematen, vooral bij hoge(re) temperaturen buiten.
Huidige klachten:
- uitgeput bij het minste geringste
- rolstoel gebonden
- kan weinig voedsel verdragen
- lactose intolerantie
- 24/7 last van darmen en buik
- lichaamsuiteinden zijn ijskoud (handen, voeten en neus)
- spieren in het hele lichaam verkrampen geregeld
- jeuk
- wondend aan hoofd, rug en gezicht
- baard en wenkbrauw haren zijn heel stug en vallen snel uit
- geen nachtrust, komt niet tot rust waardoor vermoeidheid blijft
WMO
Er is een WMO traject opgestart. Met de hoogste urgentie wordt nu naar een aangepaste woning gezocht voor Hans met faciliteiten waarmee hij zichzelf zo goed mogelijk kan redden.
Het motto van het MMC is:
zeg wat je voelt, en twijfel niet aan je zelf. Het is jouw lichaam en wij luisteren naar jou.
Hans hoopt dat alle artsen dit overnemen. Ondanks alle ellende van de afgelopen jaren blijft Hans positief, iets wat zijn omgeving eigenlijk amper kan begrijpen. Na jaren niet gehoord of serieus genomen te worden door artsen bevestigd de reactie van het MMC iets wat hij al die tijd al heeft gezegd: de problemen zijn veroorzaakt door zijn gastric bypass en hadden niets te maken met een psychisch probleem.
Hans probeert zijn leven zo goed als mogelijk weer op te pakken op het moment.
Update 7 oktober 2018
Hoewel Hans fysiek er nog lang niet is, en het ook de vraag is of hij ooit weer op een acceptabel niveau komt, is er wel positief nieuws te melden!
- Lopen zonder rollator gaat nog niet, maar staan lukt wel beter
- Hans heeft een scootmobiel gekregen waardoor hij zelfstandig naar buiten kan. Dit geeft een stukje zelfstandigheid. Hij stond op een ochtend gewoon onverwacht bij zijn moeder voor de deur, die niet wist wat ze meemaakte.
- En…..zeer binnenkort tekent hij zijn huurcontract! Vanaf november woont Hans in een aangepaste woning. Zie ook de foto’s hieronder: het licht in zijn ogen begint weer terug te komen. Hoe mooi is dat!!
Update 14 december 2018
Twee stapjes vooruit en één stap terug is per saldo één stap vooruit!
Stappen terug
Door de jaren roofbouw die op het lichaam van Hans is gepleegd, ervaart hij nog veel fysieke klachten. Eén van deze klachten is dat zijn lichaam niet tot rust kan komen. Zodra hij gaat liggen begint er intern van alles en nog wat te borrelen en rommelen. Hierdoor komt hij slecht tot rust.
Hij heeft verder de hele dag last van pijnlijke spieren en zenuwen. Zijn lichaamsuiteinden (handen, voeten, neus) zijn constant koud en over zijn hele lichaam zitten wondjes die niet genezen. Vooral op zijn hoofd en in zijn gezicht en rug.
Ook de schimmelinfectie, afbrokkelende nagels, verstoorde slijmvliezen in zijn mond en ontstekingen van haarzakjes (vooral van zijn baardharen) zijn klachten die typisch horen bij ondervoeding klachten. De artsen hebben aangegeven dat de meeste van deze klachten chronisch zijn, met andere woorden: leer er maar mee te leven. Maar daar heeft Hans zich bij neergelegd.
Stilstaan
Staan en gaat beter! Te lang staan veroorzaakt snel onrustige en ijskoude benen, maar Hans zakt er niet meer direct doorheen. Er komt weer wat kracht in zijn benen! Door zijn scootmobiel is hij ook een stuk stabieler geworden, zijn leven wordt letterlijk en figuurlijk weer groter.
Stapjes vooruit
Sinds twee maanden gaat het goed met de darmen! Hans heeft totaal geen last meer van diarree en produceert elke dag een mooie vaste drol. Nog wel steeds met veel onverteerd voedsel, maar er worden beduidend meer voedingsstoffen door zijn lichaam opgenomen. Heel belangrijk natuurlijk voor het weer aansterken van zijn lichaam!
Grote stap voorwaarts
Sinds begin november heeft Hans een aangepaste woning gekregen. Hij woont niet meer in een verzorgingstehuis. Een medewerker van een woningbouwvereniging heeft, samen met haar team, alles in het werk gesteld om Hans te helpen. Een gigantische grote stap vooruit in herstel en zelfredzaamheid, waar Hans zeer dankbaar voor is. Hij heeft elke dag het gevoel dat hij in een heerlijk vakantiehuis zit.
Het nadeel van verhuizen van een verpleegtehuis naar een woning in een nieuw dorp is dat je ook weer een nieuwe huisarts nodig hebt. Hans heeft in totaal negen huisartsen benadert en is door allemaal afgewezen in verband met zijn complexe dossier met alle media aandacht erom heen. Zelfs de zorgverzekeraar is ingesprongen bij de zoektocht naar een nieuwe huisarts! Via een medewerker van de buurtzorg is hij nu bij een nieuwe huisarts terecht gekomen. Zij heeft Hans aangenomen als patiënt en neemt zijn klachten heel serieus.
Licht aan het eind van de tunnel
Het mooiste van de situatie nu, is dat Hans zijn leven met zijn kinderen, moeder en zus weer op kan pakken. Hij geniet er van dat zijn kinderen naar hem toekomen, bij hem blijven eten, de kerstboom optuigen en soms blijven slapen. Hij maakt weer een onderdeel uit van zijn gezin in plaats van dat iedereen zich zorgen om zijn gezondheid maakt en voor hem zorgt. Hij zorgt nu voor anderen en kijkt uit naar 2019!
mooi stuk
Ik kan je niet meer dan sterkte toewensen Hans. Wat een ellende moet jij doorstaan. Ik wens jou een dragelijke goede toekomst toe en veel kracht om dit te overleven.
Go for it Hans! Denk aan je hoor, vrijdag kom ik weer langs, als ‘t meezit!
X Linda
Hallo Hans, ik herken je verhaal als geen ander. zit min meer in zelfde schuitje. En wordt door niemand serieus genomen!! baan kwijt geraakt, omdat ik geen energie/kracht meer heb. krijg nu geen inkomen omdat ik nog geen jaar gewerkt heb in belgie. wilde terug naar de wao via uwv breda. ( waar ik nov 2017 uit ben gegaan, om te proberen of ik kon werken) Maar omdat ik sinds mei dit jaar in scheiding terecht terecht kwam, alleenstaande mama van dochtertje 5 werdt.. En dus veel stress heb, vanwege geen inkomen om van te leven, wordt alles ineens op het psychische gegooit. Vreselijk hoe ze met mensen om kunnen gaan! En nemen ze me niet terug in de WAO. In september weer onderzoeken, ook voor een undo operatie! Maar in belgie moet je zelf ook groot deel betalen, en dat heb ik niet. Zie nu ook even geen uitzicht meer!! Hopelijk worden mensen nu beter ingelicht over alle problemen die kunnen voorkomen na een gbp. In 2010 was dit nog niet het geval.. Met jouw verhaal zullen er veel mensen en hopelijk ook artsen beter na denken en sneller gaan handelen!! Ik wens jouw enorm veel sterkte en kracht en geluk, gezondheid toe in je leven. En vindt t top dat je dit hebt willen delen met de mensen. lieve groetjes Jeanet
Wat heftig Jeanet. Hans is naar het Maximá Medisch Centrum gegaan voor meer hulp en zijn undo-operatie. Is het een idee om daar om advies te vragen?
Groetjes en HEEL veel sterkte met alles,
Willeke
Hallo Jeanet,
Lees nu pas al de reacties op de site, ja helaas we zijn met vele maar ik laat het er niet bij zitten en loop nu bij het Medisch Tucht College.
Zie op Facebook op mijn groep Oproep: Landelijk meldpunt complicaties na een maagverkleining 1 op de 4 heeft of krijgt problemen zeker op de langere termijn.
Hallo kan je me zeggen wat voor pagina van facebook want ik ben ook al over de 3 jaar aan sukkelen met koliek pijn en van alles en ze weten niet waar het van daan komt ben 6 weken geleden weer geopereed maar de klachten blijven soms naar een operatie gaat het eventjes goed en dan begint de elende weer heb 2 x in klinic gezeten voor de oxicodon af te kicken ze hebben zoveel al gedaan en alles geprobeert maar nee hpor ze sturen me gewoon naar huis wij weten het niet dus daar sta je dan weer een ander ziekenhuis en iedere dokter weet op het begin allea zo goed ik sta op het punt te breken lig de hele dag in bed eten gaat wel maar uit niks krijg ik aanvallen dat is niet meer normaal dan moet ik plat geapoten worden en mijn oxicodon weer pakken en diazepam anders red ik het niet zo veel pijn niet normaal en ik houw me aan het eten drink niet geen colo limo 7up geen koolzuur doe allea wat ik moet doen heb lactose gluten vrij geprobeeert maar dat was het ook niet ik sta op het punt voor het te laten terug te draaien mijn famillie lijd er zeer onder de kilo zijn weg wat ik wilde maar heb daar inplaats wel veel pijn gekregen niet normaal ik ben radeloos de chirug zegt het is zo terug gedraait maar je wordt weer dik en het wil niet zeggen de pijn weg gaat ik denk dan weet je wel wat je zegt dan wordt je weer dik dat is het laatste waar ik aan denk ik ga gewoon door met me aan de regels te houden en sport ook veel ook nog of fietsen dat wil ik gewoon voort zetten hoe kan hij dat zeggen ik wil gewoon van mijn pijn af en wil het risico wel nemen voor het terug te draaien en als ik wat bij kom ja boeie maar ik blijf sporten en alles er aan doen voor mijn gewicht te behouden als ik het terug laat draaien heeft ieman ervaring wat ik heb ? Hoor het graag want ik loop van het eene kastje naar het andere kastje ben echt ter einde raad
Mvg alex
Heb precies het zelfde erg flanken koliek pijn ba kapot en mijn familie en kindjes leiden enorm ze weten het niet meer Jan geen afstanden lopen krijg vaak aanvallen bij de hoogte van me nieren het maakt je gek ik krijg een grote buik operatie over een maand maar ze kunnen me niets beloven ben zo bang ook
Wat een heftig verhaal. En wees zo blij met je moedertje van 74 die je eten op haar fietsje brengt
Ik leid al 3 jaar met enorme pijnen heb in 18 juni 2018 een gastric bypass gehad en 3 weken na der hand al met ambulance opgehaald bleek ik een dubbele darmhernia te hebben en meteen een maagbloeding erachter aan sinds dien ondervoed maag neus zonde gehad en weeg nog 58 kilo en 1,72 ik leef dagelijks met darm pijn en erg flanken pijn als ik een aanval krijg kan ik niets meer slik 200 mg tramadol en wordt al 3 jaar niet serieus genomen ze kunnen niets maar dan ook niets vinden ik leid enorm
Jeetje Hans dit wens je niemand toe.
Ik hoop dat je weer helemaal hersteld.
Gr van je neef Jan (van ome Ko)
Hey Hans, wat een verhaal zeg. Ik wist natuurlijk al wel het een en ander, maar heftig zeg. Wens je het allerbeste en sterkte!
heel veel sterkte hans en we bidden dat het goed komt, ik herken zoveel, en ik vind het ongelovelijk dat jij zo vecht, ik heb het gevoel na drie jaar dat ik met de dood in de schoenen loop, maar blijf vechten voor mijn man kids en kleinkinderen, we bidden voor je en jouw verhaal is een inspiratie voor andere die de moed al opgegeven hebben, zoals ik, ik blijf vechten dank je Hans en moge God je zegenen en heel veel kracht geven, je kunt het je bent een strijder, ik heb er geen woorden voor …….
Veel sterkte en ik wens je heel veel beterschap. Ook een dikke pluim voor je moeder. Ik hoop dat de medische wereld je snel beter kan maken
Jeeeetje
Veel overeenkomsten
Ook de psychische klachten
Bij mij gooide ze alles op misbruik vroeger.
Zat tussen de oren zijden ze en omdat ik me daar nog steeds verdrietig om voel had ik geen rust in mijn lijf een daar kwamen ook schijnbaar de blokkades op.
Dat vele overgeven kwam komt schijnbaar van de stress vandaan
Maar zeker niet de maagband en de gbp
Nu hopelijk met vele nieuwe vitamine en spuiten moet het beter gaan
Voel me steeds meer van t kastje naar de muur gestuurd
Heftig Nellie. Ik hoop dat de vitamine en spuiten gaan helpen! Heel veel sterkte! Groetjes, Willeke
Hoi Hans heftig
Ikzelf heb in 2015 een gastric bypass gehad. Ik ben toen geopereerd in het maxima medisch centrum in Eindhoven. Er ging vanaf dag 1 al van alles mis waardoor ik ik de loop van datzelfde jaar besloten heb om het mmc achter me te laten.
Vervolgens heb ik me 2 jaar me sterk gehouden en geprobeerd normaal te functioneren. Ja 2 jaar volgehouden met helse pijnen toen kon ik niet meer. Eten lukt niet meer drinken gaat moeilijk ik blijf maar afvallen en geen energie meer. Via een mdl arts in mijn eigen ziekenhuis in januari ben ik doorverwezen naar het chaterina ziekenhuis in Eindhoven en inmiddels 4 operatie’s verder ben ik nog geen stap verder. Nog steeds buikpijn niet kunnen eten mijn privé leven is een bende baan kwijtgeraakt. En zo kan ik wel doorgaan ik kan niet meer normaal functioneren en heb mij ook nu zelf een grens gesteld als ik midden 2019 geen redelijk normaal leven heb met acceptabele pijn heb ik voor euthanasie kies ik ben op
Super om te lezen dat er steeds weer vorderingen gemaakt worden. Ik ben heel blij dat het goed met je gaat.
Zoals ik net al zei ben jij echt het paradepaardje van dr luijten, wat een kracht en vechtlust heb jij.
Xxx irene hameeteman
Hoi hans,
Herkenbaar jou verhaal. Je hoort alleen maar over dat het onzin is de makkelijkste weg en dat je gewoon weer aankomt. Het is weggegooid geld zeggen ze. Nou voor sommige is het anders. Ook ik kan hier over meepraten.
Ben begonnen met een maagbandje toppie eerste 6 maanden 23 kilo afgevallen. Bijspuiten kon niet want het aanprikpunt was gekanteld door het snelle afvallen. Dus lag ik na 6 maandeh weer op de operatietafel om het kastje te draaien en bij te spuiten. Op de eerst volgende controle vroeg ik of ze hem eruit hadden gehaald had veel honger en kon meer eten dan bij de eerste operatie. Nee mevrouw alles zit goed zit tussen u oren. 23 kilo kwamen erbij en nee het bandje functioneerde goed. Onderzoeken werden er niet gedaan werd steeds afgescheept.
Ik dacht slank zijn is niet weggelegd voor mij. Al snel had ik een gewicht van 126 kilo bereikt. Toen was ik het zat en heb in 2011 een second opinion aangevraagd in een ander ziekenhuis. En ik had gelijk bandje zat niet goed was gekanteld en kon niet aangeprikt worden. Ze wilde weer dezelfde operatie doen als toen. Ik heb daar een stokje voor gestoken en gezegd nee haal er maar uit knip me maag maar in 2e niet maar dicht en klaar,
Natuurlijk weer het hele traject gedaan en ik zou er alles voor over hebben als het maar werd uitgevoerd.
Goed in 2013 was het dan zover. Ik ging van de 126 naar de 80 -85 kilo voelde me goed. In die tijd is mijn partner weggegaan en stond er alleen voor qua verwerking. Zeker had ik wel steun van mijn kinderen maar dat is toch anders. In 2015 leerde ik mijn huidige partner kennen en zat ook goed in me vel. Tot een half jaar later me dochter een krantenwijk jreeg en ik ging neelopen. Tja afvallen naar 70 kilo. Aan de bel getrokken en moest 8 x per dag eten. Ik deed al extra dingen pakken. Kreeg bijvoeding om te proberen. Ik werd doodziek ervan dumpingen en at niet omdat ik vol zat. Dat was nou ook de bedoeling niet.
Krantenwijk liep ze niet meer en even leek het stabiel te zijn. Raakte me baan kwijt en kwam thuis te zitten. Qua afleiding ging ik haken. De arts waar ik onder controle was zei dat ik met lengte van 169 tussen de 62 en 72 kilo mag wegen dus die zag de noodzaak er nuet van in. Maar ik voelde me niet goed. Veel pijn moe mijn billen deden zeer van het zitten psychisch ging het ook niet goed. Tja er gaan dingen hangen daar was ik me van bewust. Maar er gingen dingen hangen wat ik totaal niet had verwacht. Daardoor kreeg ik lichamelijke klachten van. Geweest voor een operatie maar dat werd aangeduid als schoonheidsoperatie en zou niet vergoed worden. Het afvallen bleef ondanks dat ik meer at. Weer aan de bel getrokken toen ik het gewicht van 60 kilo had bereikt. Opname ziekenhuis volgde. Ik kreeg een maagscopie en werd een neus sonde geplaatst. Zou onder een lichte slaap gebeuren maar helaas heb ik alles meegemaakt.het leekmof mijnarmen en benen verlamd waren en kon niet reageren alleen met me stem nou ja neer kreunen dan.
Had pijn in me keel eten ging niet en savond werd er een zak met sondevoeding aangehangen. Gevolg na 4 uur mega buikpijn dus die werd weer ontkoppeld. Oh wat had ik een honger. Maar eten ging niet vla een beetje maar ja je zit zo vol. Dit kon toch niet de oplossing zijn. De volgende dag een ander soort sonde voeding gehad zelfde probleem. Ze wilde me zo naar huis sturen en dit 14 dagen proberen. Dit zag ik niet zitten. Na 4 dagen in ziekenhuis te zijn geweest naar huis zonder sondevoeding maar met babysondevoeding infatrini om te drinken naar huis met fantomalt en protifar voor door de zuivel te doen. Dit alle om extra bij te pakken. De infatrini kreeg ik begeven moment er niet meer un. Die ijzersmaak brrr. Dus kreeg ik smooties voorgeschreven die gaan redelijk. Ook nog een soort van drank capucino maar daar kreeg ik weer dumpingen van. Het is allemaal te zoet dus mijn lichaam reageerd daar erg op. Ook de buikpijnen ervan. Was wel aangekomen 2.5 kilo dus langzaam kwam het er weer aan maar dat verplichte eten om te overleven het moeten. Daar heb ik erge moeite mee.
Kan niet meer genieten. Afgelopen week terug geweest bij dietiste en was kilo afgevallen. Pffff maar ja ik had ook buikpijn. Heb 3 dagen flinke buikpijn gehad en als ik iets at of dronk werd het erger. Dus dan eten en drinken we maar niet. Gevolg weer afgevallen. Nu geeft de weegschaal 57.3 aan. Maar mijn lichaam is op. Ben moe uitgeputkortom een wrak. Die fitale vrouw die ik was toen ik nog dik was is niet meer. Nu een hoopje ellende die zich een anerextia patient voelt. Ben lichamelijk en geestelijk uitgput.
Het ziekenhuis vertelde mij dat hun nog nooit een undo operatie hebben gedaan en dat alleen het afvallen geen rede is om de verkleining ongedaan te maken.
Enige ziekenuis die dit heeft gedaan is waar jij bent geholpen Hans heeft dat 1x gedaan. Heb contact opgenomen en nu moetmik baar de huisarts voor een verwijzing en dan wordt dit besproken en als ze medische noodzaak inzien dan heb ik een kleine kans dat ikmgeholpen ga worden en anders tja vrees ik het ergste.
Ik zeg al deze maagverkleining gaat mijn dood worden..,..
Hallo Hans
Nou,nou wat en helle toestand zeg
Ik ben in 18-9-2018 ook geholpen maar in het ziekenhuis in belgie
Was echt top man ik heb geen pijn gezien of gevoeld,Ik ben nu 31 kilo afgevallen in 4 maanden echt petje af voor België..
Veel sterkte Hans..
Wat een afschuwelijk verhaal heel veel sterkte!!! In welk ziekenhuis hebben ze de Gbp gedaan?
zeer heftig en ik herken zeker een heleboel. Veel pijn en klachten na de operatie gehad, het ziekenhuis waar ik geopereerd werd, OLVG…vreselijk, ze zeiden nog net niet dat de pijn tussen mijn oren zat. Ook is het zeer slecht geregeld voor patienten die een dergelijke operatie laten doen. Het is een grote handel voor de Obesitas kliniek/centrum dat binnen dit ziekenhuis is gehuisvest. Ik kon niets meer eten, operatie december 2018. Alles wat ik volgens het ziekenhuis moest doen, gaf mij alleen meer pijn. Zo erg dat ik de operatie terug wilde laten draaien. Het afvallen gaat goed en de pijn is wat minder, maar ik ben dagelijks misselijk, zo misselijk, duizelig etc. Er kwam een moment dat ik niets meer kon eten en het afvallen ging te snel. Weer naar het OLVG, vreselijk en onbeschofte mevrouw bij chirurgie. Ik werd letterlijk van het kastje naar de muur gestuurd, ik heb echt het gevoel dat ik NIET serieus word genomen. Ik verwacht over enkele maanden mijn streefgewicht te bereiken, dan nog een jaar wachten, alle huidoverschot eraf en dan MOETEN ze deze operatie terug draaien.
Vind het heel erg dat ik de wc niet haal, ja nog steeds niet. Ik kan niet zomaar even met mijn hond uit omdat ik niet overal een wc naar toe kan nemen. Ook gebeurt het heel erg vaak dat zelfs thuis in me broek heb gedaan, zo vreselijk is het.
Pas aub goed op voor alle klinieken, Je hebt ook RA Medical in Heemskerk, een waardeloze organisatie met nare mensen die daar werken. Deze kliniek heeft een goede vriendin van ons lijkt wel met opzet, erg veel gezondheidsproblemen geleverd. Wees gewaarschuwd, ga zelf toch proberen zonder een operatie om af te vallen, doe er alles aan en het zal je lukken.
Note: in dezelfde week dat ik geopereerd ben, is mijn buurman begonnen met anders eten, geen pasta, geen rijst en geen aardappelen. Wow…. ik ben nu bijna 30 kg kwijt maar mijn buurman ook maar dan op eigen kracht. Gezondheid is niet te koop!. Ik leef liever 20 jaar korter omdat ik dik ben ipv dagelijks ziek zwak en misselijk met een gastric bypass
Goede dag ik herken hier veel in ik heb steeds pijn naar het etten als ik rustig lig worden me darme gek doen ze pijn ben in veel ziekhuis opgenomen geweest en ze maken een chan zien daar niks op dus is het ook niks maar ik blijf ziek en pijn houden nu zelf arts gebeld in Brugge die me maagverkleining heeft gedaan daar krijg ik volgende week een kijkopratsie hoop zo dat ze het vinden ik ben gewoon uit geput door dit alles
Beste Hans, is het jou bekend, dat je B12 injecties nodig hebt en geen pillen met B12 daarin? Dat alle symptomen die je nu hebt bij een B12 tekort kunnen horen. En dat zeer waarschijnlijk door de hersteloperatie jouw intrinsiek factor niet hersteld is, deze is nodig voor de opname van B12. En dat je B12 niet kunt meten omdat pillen met B12, wel een hele lange tijd (maanden), jouw B12 bloedwaarde verhogen maar niet bekend is of B12 wel daadwerkelijk in de cellen aankomt waardoor deze beschadigen of afsterven en jij fysiek en psychisch steeds verder achteruit zult gaan? Heel veel sterkte.
Hallo Hans, vorig jaar kwam ik al na googlen op jou indrukwekkend reis. Ik ging googlen omdat ik in 2018 na slopende zoektocht , 6 operaties complicaties gbp .
Ik een peg sonde in restmaag kreeg, zelfs die ging gepaard met “peg”
Ik herken me zoveel in jou ervaring,jou weg. Inmiddels staat de rolstoel weer in huis.
Ben zover van me eigen Ik vandaan.
Ik heb in 2011 maag verkleining onder gaan in Arnhem.
2 1/2 jaar ging het geweldig , ik leefde in energie liefde geluk , mijn passie mijn werk. Gezin en ik werd snel oma. Ik genoot zo , van 136kg naar 86 kg. Perfect , python Efteling vergeet nooit meer me eerste rit.
De eerste keer fietsen naar me werk , ik kon het Yeahhh
Tot ik dunne darm om dikke darm had gewikkeld 2 speldenprik gaatjes veroorzaakt met opgeblazen buik, extreem pijn. Kon geen slok water verdragen , nog lieten ze me twee weken door lopen . Van alles werd gedacht , nierstenen , obstipatie etc. Ik kon niet zitten liggen , wrak…kijk operatie , daar lag oorzaak. Dag zakte me bloeddruk heftig , dacht daar ga ik… Gelukkig krabbelde ik snel op. Knop om!! En hoppa door met me geweldige leven …
Jaar ging goed, tot ik juli op vakantie en plotseling weer overvallen door pijn, niet kunnen eten . Zakte niet meer. Operatie 2 doorgang slokdarm naar maag zat knik.
Einde van dat jaar weer op operatie tafel 3 , verklevingen,pijnen , darm gedraaid.
Inmiddels zakte me gewicht maar 76kg. Ik was moe , niet mezelf .
Toch kop omhoog en trachten leven op te pakken , alleen koste alles meer energie tijd .
Eten ging niet meer zoals voor heen . Dumpingen vaak . Overgeven.
Dan kon ik weer niet af, opstoppingen zo erg of ik moest bevallen
Poeders drankjes spoelingen klysma’s werden dagelijks . Elke ochtend starten me dag tussen 04:00/05:00 met wc loop . Warme kruik tegen onderbuik, ik liep de vierdaagse in me woonkamer , puffen , wrijven om maar die ontlasting eruit te krijgen . Soms wel eens lepel erbij gehaald om te lepelen,deed zo pijn.
Ik wist ook na verloop van aantal uur, was dit weer voorbij en kon mijn dag beginnen .
Ik vulde me dag zo in, opstaan in nacht zodat darm leeg en ik zo goed als kon pijnvrij was.
Foto’s echografie scans darmonderzoek heb denk ik wel alles door lopen
Erna zijn nog aantal bezoeken op operatie tafel beland.
Tot in 2017 ik zo ondervoed raakte er drie keer een neus sonde is geplaatst. Omdat ik zoveel overgaf en bleef geven , kwam die ook 3x terug.
Gepraat overleg onderzocht undo operatie, lichaam was slecht , veel chaos in buik , zag niet best uit .
Tijdens operatie is weer knik slokdarm maag hersteld en litteken weefsel ( hoe meer je operatie hoe meer litteken weefsel) op dat moment koos chirurg ervoor geen peg sonde in rest maag te plaatsen in hoop dat probleem was hersteld en ik weer kon eten . Zat inmiddels al maanden ook aan Nutricia bijvoeding flesjes. Verschillende want sommige waren echt te zwaar op de maag.dit was november 2017.
Ik ging hard achter uit .
Begin 2018 zoveel zorgen , uiteindelijk enige optie peg sonde restmaag..
Kreeg buikvliesontsteking,buikwand vet ontstoken. Helse pijn ( verpleging vond ik me aanstelde die eerste nacht ) tot vroeg in ochtend ik me partner belde dat ik het niet trok iets echt niet oké was, en had gelijk
Ketamine infuus, later antibiotica. Twee weken ziekenhuis.
Naar huis zorg thuis , week ging weer mis
Maag accepteer peg niet trekt steeds na binnen , wat pus ontsteking voeding soms bloed en verre van onprettig is.
Ik kreeg gordelroos op linker kant rug, rolstoel . Was zo op en woog 58kg volgens mij toen.
Me tanden kronen vallen uit , kaak is pap de wortels dan .
Haren vallen regelmatig uit
Blijf moe
Lichaam blijft pijn doen
Nu nog , heb ik gevoel dat ik ” bewijzen ” jegens bepaalde artsen dat ik pijn heb …
Oxcynorm moest ik mee stoppen kortwerkende en nu langwerkende oxycodone ook aan afbouwen . Slecht voor darmen is , en ik was verplicht aan mezelf te ervaren ” hoeveel pijn ” ik nog had…zonder pijn medicatie!?!?!
Me leven , is mijn huiskamer bank bed… Mag geen auto meer rijden , werk afgekeurd.
Inmiddels vijfde keer oma , twee uurtjes speel oma tijd kost me twee dagen bij tanken .
Darmen blijven ellende of diarree of opstoppingen. Elke dag opnieuw.
Kwaliteit van leven , is niet me vrijheden op geven , afwachten tot iemand me chauffeur, ik me onttrekt aan sociale leven , uit eten , dagje speeltuin, familie bezoek , zelfs wandelen met de hond
Niks is meer van zelfs preken , mis zo impulsief leven , die persoon wie ik was en wil zijn.
Mijn vrijheid,mijn zelfstandigheid.
Je went aan pijn
Waar ik niet aan wen is die vreemde zieke zwakke vrouw die ik zie smorgens in het spiegelbeeld.
Ik praat nooit open, kleed me sjiek laag make-up, sluit peg af, om zo ” normaal” mogelijk te verschijnen voor de wereld die begint over de drempel van mijn voordeur.
Dank voor jou inzicht in jou verhaal , jou weg , en zelfs jou positief zonnig toekomst.
Had er vorig jaar veel aan , hoop dat de aankomende maanden ik samen nog 20/30% kunnen verbeteren in kwaliteit dat ik iets meer kan mag leven …
Ik heb tot nu weinig mensen inzicht gegeven hoe ziek ik ben , vind dat moeilijk melden uiten wat elke dag met mij doet.
Heb je op Facebook op gezocht, hoop dat je mijn Facebook Friends wilt zijn. Dank ?
Hoi Hans,
Hoe gaat het nu met je?
Groetjes
Denise
Hans en yvonne
Speciaal een berichtje voor jullie!!!!
Wat verschrikkelijk dat het zo is verlopen voor jullie…
Ik heb dus anderhalf jaar geleden een gastric bypas gehad meer omdat mijn maag elke x in mijn middenrif vastzat waar een gaatje in zat. Dit was voor mij de beste oplossing omdat ik veel te zwaar was en eigenlijk niet meer echt kon eten omdat ik elke x echt ziek was door het eten.
Na de gastric bypass was ik zeer blij dat ik de beslissing had genomen.
Wij hadden een groep van 20 personen de geopereerd zijn waar er 3 personen goed uitgekomen zijn…. waaronder ikzelf…. die geen complicaties hebben gekend… en ik ben 70 kilo kwijt en gelukkig gestopt met afvallen…. blijf nu stabiel.
Mensen die deze operatie willen waarschuw ik ook altijd voor de gevolgen… het is niet niks…. ik heb veel geluk gehad en dat wens ik voor iedereen maar kijk goed uit en denk na over de gevolgen dat is wel belangrijk.
Het is niet de makkelijkste oplossing….
Sterkte allebei!!!! Xxxx
Ik ben na gbp nu een jaar verder… 33 jaar en ook alleen maar ziek. 65 kilo lichter, ondervoed, altijd temp van 34-35° ondergewicht, veel operaties, complicaties gehad jaar aan bed (of zkh bed) ga ma door…
Na alle ellende nog maar 2cm maag over en dit “afwachten ” anders ook oude maag terug plaatsen. Gisteren tijdens een aanval van spugen misselijk trillen zo pijn , zo huilen “IK HEB DIT NOOIT MOETEN DOEN “
Ik lees nu net dit verhaal van hans. Jeetje wat een traject… hopelijk ga je je gedurende de jaren steeds weer beter voelen.
Ik zelf ga misschien ook het traject in voor een maag verkleining, maar als ik dit zo lees maakt het me wel een beetje angstig.
In ieder geval veel beterschap gewenst hans
Helaas is Hans op 24-10-2021 overleden……
Hans was op ….hij kon niet meer …
Rust zacht lieverd…mijn complicatie vent …?
https://www.facebook.com/hans.vanderlinden.355